Μια ήττα που προσφέρει αρκετή τροφή για σκέψη

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ήττες κάνουν όλοι. Είναι κομμάτι του παιχνιδιού από καταβολής. Ήττα από ήττα όμως διαφέρει. Άλλο να χάσεις με κατεβασμένα χέρια, άλλο να προσπαθήσεις και να μην μπαίνει τίποτα μέσα, άλλο να είσαι άτυχος και να ηττηθείς από μια στραβοκλοτσιά. Αυτό το τελευταίο συνέβη στα Γιάννενα το Σάββατο το βράδυ. Ένα ματς κομμένο και ραμμένο έτσι όπως πήγαινε, για την ισοπαλία. Ο Άρης δεν το έβαλε με το δοκάρι του Ματέο το έβαλε με καραμπόλα ο γηπεδούχος και κέρδισε. Η ουσία όμως είναι ότι η ομάδα του Πάκο Ερέρα ίσως δεν δικαιούταν κάτι παραπάνω ακόμη και από αυτό τον βαθμό που έχασε, γιατί η εικόνα της δεν έπειθε ότι θα μπορούσε να το πάρει. Ήταν η πρώτη φορά που οι κίτρινοι τέλειωσαν ένα ματς και οι οπαδοί τους προβληματίστηκαν για αυτό που είδαν.

Η ομάδα τους δεν έκανε ευκαιρίες, είχε την κατοχή πλην όμως αυτή ήταν φλύαρη και ανούσια, όταν τα βασικά της ατού εγκλωβίστηκαν από την τακτική του αντιπάλου δεν υπήρχε εναλλακτικό πλάνο, είχε αργή σκέψη, έκανε πολλά λάθη (53 τον αριθμό) και –το σημαντικότερο- δεν έβγαλε την παραμικρή ή για να ήμαστε σωστοί αρκετά αργοπορημένη αντίδραση (τρεις αλλαγές στο 81΄ όταν η ομάδα φώναζε ότι ήθελε φρεσκάρισμα νωρίτερα). Ο Γκάμα μετά την εκτυφλωτική πρεμιέρα μοιάζει εσχάτως χαμένος στη μετάφραση και είναι φανερό ότι δυσκολεύεται στο ρόλο του επιτελικού μέσου. Ο Ντιγκινί ψάχνει ένα καλό ματς. Ο Ματέο που δεν του λείπει η διάθεση σε άμυνα και επίθεση, μοιάζει μόνος του εναντίον όλων. Προσφέρουν τροφή για σκέψη στο… stuff.

Και με τον Λεβαδειακό ο Άρης ήταν μέτριος αλλά είχε την ποιότητα και τον Κουέστα και κέρδισε. Για αυτό θεωρώ ότι η ήττα μπορεί τελικά να κάνει και καλό. Να αφυπνίσει. Να οδηγήσει σε αναθεώρηση πραγμάτων, προσώπων και καταστάσεων. Όταν… τσαλακώνεσαι, ανασυντάσσεσαι. Η ομάδα δεν έγινε κακή επειδή έχασε στα Γιάννενα. Η ποιότητά της εγγυάται ότι μπορεί να πετύχει πράγματα φέτος. Απλά όταν δεν βγαίνουν κάποιες επιλογές, επειδή το ρόστερ έχει γεμάτο οπλοστάσιο, δοκιμάζεις το εναλλακτικό πλάνο.

Ο Σιώπης για παράδειγμα έδειξε στο τέταρτο που αγωνίστηκε ότι είναι ο γρήγορος χαφ που όταν «κουμπώσει» δίπλα σε Μπάσα ή Ματίγια (ποιος θα μείνει έξω είναι η πρώτη δύσκολη απόφαση για τον Ερέρα) θα κάνει πιο γρήγορη την μεταφορά της μπάλας μπροστά αλλά θα κόψει κιόλας την κόντρα επίθεση του αντιπάλου (ο Άρης προχθές δεν είχε αντίδοτο στους γρήγορους Λεο και Νικολια). Σωματικά είναι έτοιμος. Παιχνίδια χρειάζεται για να βρει ρυθμό. Σιγά-σιγά μπαίνει ο Μάβραϊ στην εξίσωση, ο Μαρτίνες που πρόσφερε ένα ποιοτικό τέταρτο το Σάββατο, θα παίρνει οσονούπω παραπάνω χρόνο, ο Ναζλίδης μπορεί να δώσει πράγματα στο ρόλο πίσω από τον φορ.

Πολλούς από αυτούς λογικά θα τους δούμε από την αρχή στην Τούμπα την Τετάρτη. Στην λογική να πάρουν ένα απαιτητικό 90λεπτο και να δείξουν στον προπονητή τους το επίπεδο ετοιμότητάς τους και να πάρουν ανάσες όσοι επιλέξει ο Ισπανός τεχνικός να αφήσει έξω. Το σημαντικό ματς αυτή της εβδομάδας για τον Άρη είναι την Κυριακή με τον Αστέρα και όχι αυτό του κυπέλλου γιατί με νίκη οι κίτρινοι θα ρεφάρουν την ήττα στα Γιάννενα και θα επανέρθουν σε… κανονικούς σφυγμούς. Μια καλή εμφάνιση ασφαλώς στην Τούμπα συνοδευόμενη από ένα καλό αποτέλεσμα, θα λειτουργήσει ενισχυτικά του αγώνα της Κυριακής. Δεν θα κρίνει όμως τίποτα, όπως και μια πιθανή ήττα.